پانزده روز عاشقی

دقیقا پانزده روز از بزرگترین تحول زندگیم میگذره. خدا رو شکر زایمان راحتی داشتم اما بعد از ترخیص مشکلاتم شروع شد . اولین و مهمترین مشکل پیدا شدن مجددا حملات آسم بود . ریه ام چنان عفونتی کرد که از شدت سرفه هام خلط ام خونی بود . ده روز تمام مجبور شدم ماسک بزنم و حسرت بوسیدن آینه موند تو دلم .دکتر برای روز دوم آزمایش زردی نوشته بود . با اون حال خرابم با سنگ رفتیم بیمارستان . البته مامان گفت بزار من و سنگ بریم اما دلم طاقت نمیاورد . ترجیح دادم خودم برم . در ضمن مشکلی بابت راه رفتن و درد بخیه نداشتم . از ترس اینکه مبادا با مصرف دارو توسط خودم مشکلی برای آینه پیش بیاد دارو هم مصرف نمیکردم و همین باعث میشد وضع ریه ام روز به روز بدتر بشه . در بیمارستان اول رفتیم و آزمایش زردی انجام شد و تا من به آینه شیر بدم سنگ رفت و گواهی ولادت رو گرفت . بعدش اصرار کرد که یه سر بریم اورژانس و ویزیت شو که مخالفت کردم . راستش مخالفتم به خاطر هزینه مالیش بود . گفتم ما دیروز ون همه پول دادیم و ترخیص شدیم الان الکی می خوان باز کلی ازمون بابت دو تا سرفه پول بگیرن و این بزرگترین اشتباهم بود . اومدیم بیرون و گفتم بریم پلی کلینیک ابوریحان که مال تامین اجتماعی هست . سنگ کمی غر زد سرم  و منم همش میگفتم این همه پول بیمه میدیم بزار استفاده کنیم . در ضمن پزشک ، پزشکه . چه فرقی میکنه . رفتیم و پذیرش شدیم و رفتیم داخل اتاق پزشک . اول یک سوال در مورد کیپ شدن بینی آینه پرسیدم که گفت من بچه نگاه نمیکنم . بعد گفتم دو روز پیش زایمان کردم و اوضاع سینه و ریه ام بهم ریخته که گفت خانم من نمی تونم بهتون دارو بدم . بچه شیر میدین . خداحافظ. اومدم بیرون . نمی تونستم تو چشمای سنگ نگاه کنم . از طرفی همون لحظه هم یک حمله مزخرف آسم اومده بود سراغم و حالم بد بود . از اون طرف هم عوارض اسپاینال داشت خودش رو نشون میداد و دچار اسپاسم شدید عضلات گردن و کتف شده بود . شدیدااااا. طوری که از شدت درد گریه میکردم و فقط برای شیر دادن می تونستم کمی سرم رو تکون بدم . رسما مرگ رو جلوی چشام میدیدم . تنها چاره دردم استفاده از شیاف های مسکن بود . که دکتر گفته بود روزی یک عدد اما من تا روزی چهار تا هم استفاده میکردم تا حداقل درد اینو نداشته باشم . جواب آزمایش زردی هم 10.8 بود که گفتند بالاست ولی جای نگرانی نداره . شنبه یعنی روز سوم قرار بودآینه رو ببریم آزمایش غربالگری. چون خودم غربالگری هام رو رفته بودم نیلو ، تصمیم گرفتیم بریم نیلو . از اونجا هم سنگ می خواست بره ثبت احوال برای گرفتن شناسنامه و من رو هم بزاره خونه مادرش تا افطار اونجا باشیم و بعد از افطار برگردیم خونه مامانم . از اون روزای سخت بود درد گردن و سرفه های پی در پی یک طرف ، زخم شدن ناگهانی سینه ام از طرف دیگه نفسم رو برید . دچار شقاق سینه شده بودم . یکی به شدت متورم بود بطوری که دست آینه بهش می خورد گریه ام می گرفت و یک دیگه ام خون میومد . با درد شیر میدادم . اون شب تمام دردام از یادم رفت . یعنی داروی نیود که برای زخم سینه ام امتحان نکرده باشم . بیمارستان گفته بود چند قطره از شیر خودت رو بزن که افاقه نکرد . گفتند شیر خودت رو بدوش بزار کنار خامه ببنده اونو بزن جواب نداد. کرم های مختلف ایرانی و خارجی هیچ کدوم تاثیری نداشتند . ختمی دم کردم و سینه ام رو باهاش شستم انگار نه انگار. نایلون کشیدم روش . هر روشی که هر کی میگفت و جایی میخوندم امتحان کردم ولی جوابگو نبود . روز پنجم اواین نوبت ویزیت آینه بود . دکترش مرد بود و خجالت کشیدم در مورد سینه ام ازش سوال بپرسم . آینه 300 گرم از وزنش کم شده بود (با وزن 3600 به دنیا اومد) که دکتر گفت طبیعیه . صورتش کمی زرد شده بود که گفت چیز مهمی نیست . در این مدت هم مامانم مرتب بابت زردی آینه بهش ترنجبین و شیر خشت میداد که تاثیر گذار بود . خدا رو شکر همه چیز خوب بود که برگشت بهم گفت خانم شما آسم دارید . گفتم بله . گفت دارو مصرف میکنید گفتم به خاطر پسرم دکتر عمومی گفت نباید چیزی بخورید . گفت خانم حال شما به مراتب بدتر از این بچه است . این حجم از عفونتی که شما دارید و این طرز نفس کشیدنتون خطرناکه . برید داروهاتون رو بخورید و اسپری هاتون رو مصرف کنید فقط شریت و داروی خواب اور نخورید . هر چه زودتر هم به متخصص ریه تون مراجعه کنید . ممکنه عفونت به قلبتون بزنه . پرسیدم با این شرایط شیردهیم برای آینه مشکلی ایجاد نمیکنه گفت نه . اما یادتون باشه فقط و فقط با شیر خودتون تغذیه کنید . اومدیم بیرون و در اولین داروخانه سنگ رفت و اسپری ها و داروهای آسمم رو خرید و اون شب برای اولین بار تونستم یک خواب نسبتا راحت داشته باشم . نهمین روز از ساعت 2 شب آینه خوابید و هر کاری میکردیم بیدار نمیشد برای شیر تا ساعت 12 ظهر. خیلی ترسیده بودیم . دکتر گفته بود در حالت بیداری هر وقت شیر خواست بهش بدین و در خواب نهایتا 3 ساعت یکبار بیدارش کنید . در حالت خواب هم اصلا شیر نمی خورد . سریع آماده شدیم و رفتیم بیمارستان فوق تخصصی کودکان . اونقدر شلوغ بود که قیدش رو زدیم و رفتیم بیمارستان بهرامی. در تریاژ شر حال دادیم که بلافاصله قند خونش رو اندازه گرفتند که خدا رو شکر خوب بود بعد دکتر ویزیت کرد و گفت خانم شیرت کمه و شیر خشک بده . گفتم چقدر گفت بعد از هر 50 سی سی از شیر خودت 30 سی سی شیر خشک بده . گفتم سینه ام زخمه . نگاه کرد و گفت این خون داخل شیرت میشه موقع خوردن و طعمش رو عوض میکنه به خاطر همین دوست نداره بخوره . شیر خشک بده. اومدیم بیرون . اصلا دوست نداشتم بچه ام ب بسم الله شیر خشکی بشه . رفتیم داروخانه سنگ گفت : شیشه می خوام برات چیزی بخرم قول بده داد و بیداد راه نندازی. دیدم رفت و یک شیر دوش اونت خرید . از طرفی پای آینه سوخته بود و پماد کالاندولا جواب نداده بود . مسئول قسمت کودکان پماد ماستلا رو پیشنهاد داد که سنگ اون رو هم خرید . یکم غر زدم که چرا بابت پماد این همه پول الکی دادی  اما بعدش با یکبار استفاده معجزه اش رو دیدم . شیر خشک هم می خواستیم ببلاک بگیریم که مسئولش گفت چون کمی شیرینه بعدا شیر خودتون رو نمی خوره و نان گرفتیم .اون شب برای اولین بار از شیر دوش استفاده کردم . به خاطر زخم سینه ام کمی درد داشت اما وقتی دیدم 80 سی سی شیر اومد خوشحال شدم . شاید بعد از چند روز بود که میدیدم آینه با چه ولع و ملچ ملوچی داره اون شیر رو می خوره . کارم دیگه در اومده بود اوقات فراغت در حال شیر دوشی بودم . البته سینه خودم رو هم میدادم تا یادش نره . بلاخره روز دهم رسید و رفتیم یک سبد گل خوشگل گرفتیم و رفتیم مطب هم برای تشکر از دکتر و هم کشیدن بخیه هام . بهمون مجددا تبریک گفت و بخیه رو کشیدو آینه رو نگاه کرد و گفت چقدر شبیه خودته . خانواده سنگ معتقد هستند آینه شبیه برادرمه و خانواده من میگن شبیه سنگه . فقط دکتر و خود سنگ گفتند که شبیه منه . بعدش هم اومدیم افطار خونه مامانم و بعد از شام لوازمم رو جمع کردم و رفتیم تا اولین شب سه نفره بودن در خونه خودمون رو تجربه کنیم . در ضمن از دکترم در مورد زخم سینه ام پرسیدم گفت بعد از هر بار شیردهی با آب بشور و خوب خشک کن واز هیچ پمادی هم استفاده نکن ، زخم باید خشک بمونه تا خوب بشه. عجیب این روش بلافاصله جواب داد و در دو روز خوب شد . اوضاع ریه ام هم روز به روز به لطف خدا بهتر شد و الان دیگه ماسک رو کنار گذاشتم و هرزگاهی پسرک رو بوسکی میکنم.

اقوام هم جسته گریخته میان برای دیدن آینه . دارم نظم پیدا میکنم . شاید دو روز اول سخت بود اما خدا رو شکر الان برنامه ام تا حدودی اومده دستم

انشالله که این روزها به مراتب شیرین تر و قشنگ تر نصیب همه منتظرا بشه .