هفته طاقت فرسا

هفته گذشته با حجم کاری بالا گذشت. سنگ ساعت 6 میرفت و من هم ساعت 9 با آینه میرفتم دفتر و سنگ کارها رو میسپرد به من و خودش میرفت دنبال کارهای دیگه اش و مامان پسری تا ساعت 5 کار میکردیم و اون وسط مسطا بازی میکردیم و چرتکی میزدیم. یکی از اتاق های کوچک رو فرش انداختیم  به عنوان نمازخونه و اون روز اون اتاق در اختیار ما بود.سه شنبه شب باز از شدت استرس و فشار کاری حال سنگ بد شد و دوباره شال و کلاه کردیم و رفتیم دکتر و باز سرم و آمپول . وقتی برگشتیم خونه سنگ خوابید و منم کمی کارهای عقب افتاده رو انجام دادم و خوابیدم . چهارشنبه کارها رو از خونه پیگیری کردیم و خدا رو شکر تا ساعت 4 تموم شد و ناهار خوردیم و خوابیدیم . پنجشنبه روز مهمی بود و خروجی این یک هفته کار فشرده نمایان میشد . صبح سنگ رو رسوندم به جایی که می خواست بره و من و آینه رفتیم خونه مامانم و صبحانه خوردیم و من رفتم فیزیوتراپی.بعد از تموم شدن کارم با سنگ تماس گرفتم که دیدم خیلی ناراحته و گفت جلسه   به خاطر به حد نصاب نرسیدن تشکیل نشد و کنسل شد و در واقع همه چیز پر. صداش اونقدر بغض آلود بود که دلم براش سوخت . الان نزدیک دو ماه بود داشت برای این روز تلاش میکرد و این دو هفته هم تمام انرژی خودش رو گذاشته بود . میدونستم به تنهایی نیاز داره . دیگه باهاش تماس نگرفتم . برگشتم خونه مامان و به آینه شیر دادم و باز کمی شیر دوشیدم و رفتم آرایشگاه . اونجا به سنگ اس ام اس فرستادم که بیرونم . نیم ساعت بعد زنگ زد و گفت میتونی بیایی دنبالم . رفتم و تو ماشین کمی در مورد اتفاق امروز صحبت کردیم و برگشتیم خونه مادرم .تا ساعت 6 اونجا بودیم و بعدش رفتیم بلاخره صندلی غذا برای آینه خریدیم و رفتیم زیر اون بارون قشنگ بستنی خوردیم و برگشتیم خونه . جمعه صبح حال سنگ خدا رو شکر خوب خوب بود و ساعت 8 شال و کلاه کردیم و رفتیم پارک نهج البلاغه و تصمیم گرفتیم من بعد جمعه ها برای صبحانه بریم پارک چون واقعا هوای پاییز یه چیز دیگه است . ناهار هم خونه مادر سنگ بودیم . رفتیم اونجا و شب هم رفتیم نمایشگاه خواهر سنگ و چون نزدیک پارک ملت بود یک پیاده روی هم اونجا کردیم و ساعت 11 برگشتیم خونه .

هنوز نتونستم کلاس های بیمه رو برم و قرار شد از آبان ماه برم . اوضاع دستم بهتر از قبل شده و خدا رو شکر دیگه خواب نمیره و دردش هم 80% کمتر شده . دلم عجیب یک کوچولوی دیگه می خواد . آبان سال گذشته روز تولدم از خدا خواستم که سال بعد چهار نفره شمع تولدم رو فوت کنم اما میدونم که این فقط و فقط یک خواب و خیاله . از تنها موندن آینه بشدت میترسم و با توجه به سنم نهایتا تا پایان امسال تصمیم گیری قاطع در مورد بچه بعدی خواهم کرد . البته هر چی خدا بخواد همان میشود. هنوز خونریزیم خوب نشده. همه آزمایشات و معاینات و سونوگرافی ها هم سالم و خوب بودند . آینه آقا تر شده و ماشالله دیگه چهردست و پا کل خونه رو طی میکنه . بصورت عجیبی بازی با عروسک ها رو دوست داره و کل خونه پر از ریخ و پاش اسباب بازی هاست . انشالله که خونه همه از این ریخت و پاشا باشه