آمدنت بهر چه بود

امروز شب تولدم هست و باز مهمترین سوالی که همیشه در ذهنم هست برام تکرار میشه

آمدنت بهر چه بود

اینکه بمیری و اون دنیا سوال ازت بپرسند و تو ندونی چی بگی خیلی دردناکه ولی اینکه آدم ها در طول زندگیشون نتونند به این سوال ( آمدنت بهر چه بود ) به خودشون جواب بدن بدتره و یه جورایی یعنی باختن ( البته از نظر من )

اینکه امروز بگم از خودم راضی نیستم ترسناکه . اینکه به اون چیزی که دلم می خواست برسم و نرسیدم ترسناکه . اینکه اون کسی که دلم می خواست بشم و نشدم ترسناکه . در همه این ها فقط و فقط خودم مقصرم . یه جاهایی تنبلی بود یه جاهایی عدم دسترسی به شرایط مطلوب . اما باز هم ، اول و آخر کوتاهی خودم بود .

یاد شعری از مولانا افتادم

از محقق تا مقلد فرق هاست ------کاین چو داوود است و آن یکی صداست

امیدوارم بتونم ادامه راه رو دیگه صدا نباشم .

37 سالگی خوش آمدی